Ustawa z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw wprowadziła w 2017 roku obowiązek sporządzania inwentaryzacji przyrodniczych, jako niezbędną dokumentację do oceny oddziaływania danej inwestycji na środowisko naturalne.
Optymalnie okres wykonywania inwentaryzacji powinien obejmować 12 miesięcy. Metodyka waloryzacji powinna bazować na analizie potencjalnych oddziaływań i zależeć przede wszystkim od celu, któremu cała dokumentacja ma służyć, ale również od geograficznego położenia danego terenu oraz uwarunkowań środowiskowych. Ustalenie odpowiedniej metodyki inwentaryzacji jest kluczem do prawidłowego jej wykonania. Inna obowiązuje w przypadku spisu elementów fauny oraz inna dla flory.
Metodyka inwentaryzacji powinna zostać załączona do raportu oceny oddziaływania na środowisko. Pozwala ona ocenić zakres obszaru, wymagającego inwentaryzacji w związku z przyszłego przedsięwzięcia budowlanego.
Zgodnie z treścią raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (art. 66 ust 1 pkt. 2), dokument powinien zawierać opis elementów przyrodniczych środowiska, które będą objęte przewidywanym oddziaływaniem planowanej inwestycji.
Dobrze wykonana inwentaryzacja ma za zadanie ułatwić analizę wpływu przedsięwzięcia na ludzi, rośliny, zwierzęta, grzyby, siedliska przyrodnicze.
Brak inwentaryzacji przyrodniczej, błędy w niej zawarte lub niekompletna dokumentacja mogą znacząco wydłużyć okres oczekiwania na rozpoczęcie planowanych działań na danym obszarze. Warto pamiętać, że z reguły wiąże się to z dodatkowymi kosztami. Choć nie ma odgórnych ustaleń co do osób, które mogłyby przygotować waloryzację przyrodniczą, dobrze wykona ją osoba o wysokiej znajomości gatunków roślin, zwierząt, ich zbiorowisk, a także mająca wiedzę z zakresu egologii, geomorfologii, fachową literaturę i odznaczała się dobrą organizacją w terenie.